Nou dat was het dan! De zomervakantie van 2019 is voorbij. Morgen gaat het weer beginnen. Afgelopen 6 weken ben ik erg druk geweest. Zo druk dat ik weinig heb kunnen schrijven. Afgelopen 6 weken hebben we niet echt een geweldige zomer gehad. Heel veel regen en af en toe een enorme warme dag. Het zwembad wat we hadden opgezet hebben we vorige week al afgebroken. Het voelt ook al echt aan als herfst buiten.
Afgelopen 6 weken waren op zich wel pittig maar ook best leuk. Veel gedaan, en beleefd. Dierentuin, zomerschooltje David, Lochem, koetsenrit bekeken, fietsen naar de kinderboerderij, zwemmen in de tuin en oh ja ik heb een baan!
Een baan? Yup, 16 uur in de week mag ik onder andere de financiële administratie en ondersteuning bieding bij een ict bedrijf. Super leuk, maar na zoveel jaar uit de arbeidsmarkt geweest te zijn ook erg wennen. Vorige week ben ik begonnen en het was zwaar, loodzwaar! Zo zwaar dat ik na 1 dag eigenlijk al wou opgeven. Ik merk dat ik er te lang uit ben geweest en dat ik veel vergeten ben. De administratie is echt niet makkelijk over te nemen. En zeker niet als je voorgangster een echte administratie vedette is in hart en nieren. Het huilen stond me nader dan het lachen. Dag 2 verliep al wat beter, hoewel ik nog steeds mijn vraagtekens heb of ik dit wel echt wil en kan. Maar ik ga mijn best doen. Het is een baan waarin ik veel vrijheid krijg en ook prima met mijn uren kan schuiven. En dat is me ook veel waard.
Het klinkt misschien heel erg raar, maar mijn dag begint het beste als ik de kids naar school heb gebracht. En dat kan ik in deze functie blijven doen. En dat is erg prettig. Ik was afgelopen week wel erg emotioneel en ik merk dat ik mezelf echt los moet maken van thuis en mijn jongste zoon. Toen ik dag 2 in de auto zat stonden de tranen me in de ogen. Het voelde als heimwee. Niet goed dacht ik toen. Het is echt iets waar ik doorheen moet.
Morgen is het zover dat de kids weer naar school gaan. David weer naar de peuterspeelzaal, Roos naar groep 8, Julia naar haar examenjaar en Iwan zijn 2e en laaste jaar. Pfffff, kortom 2020 wordt een spannend jaar! David gaat dan naar de basisschool, Roos naar het voortgezet onderwijs, Julia examen en daarna naar een vervolg opleiding en Iwan gaat kiezen of hij nog doorgaat met school of in dienst gaat. Kortom er staat ons nog wat te wachten. Maar oké ik loop op de zaken vooruit.
Gisteren zijn we naar Duitsland geweest en ik heb even flink ingeslagen wat de ehrmann toetjes betreft. Echt zo’n traktatie die toetjes! Ik kan ze nergens krijgen hier in de buurt, dus dan maar naar Duitsland.
Met mij persoonlijk gaat het erg goed. Ik blijf keurig rond de 52 kilo wegen, soms iets meer en soms iets minder. Ik ben wel helemaal uit mijn ritme wat eten betreft. Of beter gezegd er is geen ritme meer. Iets wat ik vanaf morgen, als alles weer “normaal” draait weer wil oppakken. Het is wel heel belangrijk want ik ben nu wel stabiel maar ik weet dat dat ritme heel belangrijk is om ervoor te zorgen dat ik niet meer aankom. Mijn beeld is wel vertekend, ik vind mezelf soms echt heel dik eruit zien, terwijl mijn weegschaal toch echt aangeeft dat ik 52 kilo weeg. Een vreemde gewaarwording, en ik moet gaan oppassen dat ik het wel weer kan gaan zien. Ik heb niet de behoefte om te gaan lijnen en eigenlijk ben ik zo druk geweest met alles en iedereen om me heen dat mijn eigen ik er even niet toe deed.
Voor morgen staat er een afspraak met de chirurg gepland. Dit in verband met de pijn die ik nog steeds links naast mijn navel heb. De arts denk dat het een zenuw is die klem zit in de buikwand. De chirurg gaat er morgen naar kijken en beslissen hoe dit opgelost kan worden. Ik ben benieuwd en hou jullie op de hoogte.