Poeh, ik heb drukke dagen achter de rug. Maar wel erg leuk. Eigenlijk verveel ik me nooit. Elke dag is er wel iets en ben ik ergens mee bezig of heb ik wel afspraken. Soms denk ik wel eens hoe moet dat als ik ook nog een baan zou hebben? En dan denk ik aan mijn leven 10 jaar geleden.
Want 10 jaar geleden had ik een drukke baan en draaide ik veel uren. Ik had een jong gezin, 3 kinderen van 7, 5 en 0 jaar oud. Ik had een leuk huis met een tuin van 50 meter lang in de stad. Elk weekend vrienden over de vloer. En doordeweeks vriendjes en vriendinnetjes van de kids. Voor de voetbalclub organiseerde we in onze tuin barbecues. Ik sporte 3 keer in de week. En met de kids was ik altijd wel op pad of aan het knutselen. Altijd bezig en druk en nooit vond ik het erg. Koken, schoonmaken, tuin en huis onderhouden, enz enz,…… En 10 jaar geleden woog ik 116 kilo.
Als ik dus terug kijk naar 10 jaar geleden is mijn leven nu wel anders. Ik was erg ongelukkig met mijn gewicht en had er ook echt last van. Ik schaamde me ook vreselijk en had talloze diëten al achter de rug. Ik denk dat ik van al het geld wat ik ooit uitgegeven heb aan pillen, poeders, spuiten, diëten, diëtisten, sporten, maaltijdvervangers een huis had kunnen kopen. Toen ik op mijn verjaardag in de paskamer van de scapino probeerde wat kleding te passen en ik mezelf in de spiegel zag brak ik. Het was klaar dit kon niet langer. Ik droogde mijn tranen en stapte weer met een nep glimlach de paskamer uit. Ik moest iets aan mijn gewicht gaan doen. Ik wilde me niet meer zo ongelukkig voelen. Ik had zoveel moois om me heen en een rijk leven met vrienden en familie. Dezelfde dag meldde ik mij aan in Beverwijk voor een maagband. Na wat testen kreeg ik in oktober 2009 mijn maagband. Dat ging dus heel snel.
En ik viel af. Maar oh wat een ellendig ding was dat in mijn lichaam. Op zich zorgde hij er wel voor dat ik op gewicht kon blijven en ik viel af. Maar zo veel spugen en pijn al die jaren dat ik in 2015 besloot de band te laten verwijderen. Ik was redelijk stabiel en besloot ondanks de waarschuwing van de chirurg dat ik geen andere operatie wilde. Even geen gedoe meer aan mijn lichaam.
Maar helaas de jaren erna was het weer ellende. Alleen maar lijnen en lijnen en ik werd weer dikker en dikker. Tot ik er wederom klaar mee was en me aanmeldde voor een gastric bypass. En nu? Nu weeg ik dus 64 kilo lichter dan 10 jaar geleden. Het doet me wel wat en ik besef me steeds meer hoe mijn leven was en wat het nu is. Ben ik er gelukkiger van geworden? Kweet het niet. Ben in ieder geval wel gezonder en heb enorm veel geleerd afgelopen jaar over voeding en voedingstoffen.
Vorige week zei iemand tegen mij, je zult wel trots zijn dat je het zo goed doet en je gewicht nu zo gezakt is. Ik vind het knap van je! Trots? Dat woord hoor ik nooit. Nee ik vind het raar om trots op mezelf te zijn. En is het knap? Nah, het is niet altijd makkelijk maar het woord knap vind ik ook niet echt passen. Er zijn denk ik nog wel heel wat sessies bij de psycholoog nodig voordat ik trots op mezelf kan zijn.